Orthomoleculaire geneeskunde dateert uit de jaren '50. De prominente scheikundige en Nobelprijswinnaar Linus Pauling introduceerde de term "orthomoleculaire geneeskunde" in het tijdschrift Science in 1968, waar hij de volgende definitie gaf: "Orthomoleculaire therapie heeft als doel het behouden van een goede gezondheid en het behandelen van ziektes door het veranderen en optimaliseren van de concentraties van substanties die normaal in het menselijk lichaam aanwezig zijn! “ Met concentraties van substanties bedoelen we voedingsstoffen, zoals vitamines, mineralen, aminozuren en essentiele vetzuren … doch : Orthomoleculaire therapie is ZO VEEL MEER dan alleen maar het opvullen van tekorten ! Ook hier is het uitermate zo belangrijk dat dit ingekaderd wordt in een holistische benadering van ziekte en gezondheid. "Wat heeft er toe geleid dat die tekorten zijn ontstaan ?“ "Welke mechanismen hebben die tekorten verstoord en/of verzwakt ?“ "Welke systemen* zijn hierdoor "geïnfecteerd "waardoor ziekte - of degeneratieve processen op gang gebracht werden ? “ ( systeemverstoring : immuniteir - hormonaal … )
Je hebt een magnesium tekort en/of vitamine B deficiëntie …. je kan dit perfect aanvullen, in eerste instantie met voeding en indien dit niet volstaat met supplementen.
De grote vraag blijft echter altijd :